tırnak makası ile karıncaların antenlerini kesip salardım. zavallılar ne tarafa gideceğini bilmeden acı içinde sağa sola dönüp dururlardı. biraz bu halini izlerdim daha sonra ayaklarını uçlarından kesmeye başlardım. o zamanda bi ayağı kısa diğeri uzun paytak paytak yürürlerdi. en sonda kafalarını tırnak makasının kenar ile ezip can çekişmesini izlerdim. büyük karınca oldumu dişlerini keserdim bu da farklı bir fantezimdi karıncalar üzerinde.
o zamanlar bunları neden yapıyormuşum diye düşündüm şimdi. çocukluk işte diyorum.
ama şimdi acıdım o karıncalara. keşke öyle yapmasaymışım ama çocukluk işte..
