az önce bir travma atlatmama yardımcı olan mekandır. şaka maka ben seviyorum cisim falan olmasa da klozetin üzerine oturup kitap okumayı, ne bileyim küvete falan uzanıyorum hoş oluyor. lavaboya bağdaş kurup sığabiliyorum, orada da vakit geçiriyorum oyun oynuyorum.
Ama az önce, elimde yarısı yenmiş bir muzla kitledim kendimi tuvalete. Koca evde tek başımayken neden yaptım bilmiyorum ama oraya gitmek istedim. Niyeydi bilmiyorum ama içim çıkana kadar ağladım. Hem de elimde yarısı yenmiş bir muzla.
Tamam belki biraz ankarayı, biraz da izmiri özledim. Okumak için neyse de, gerçekten bir hayat kurmak adına başka bir şehre taşınmak için belki de biraz gençtim. Daha doğrusu iki kıtaya yayılacak kadar büyük bir şehre, bir başıma taşınmak için gençtim.
Belki de bu kadar sık şehir değiştirip her seferinde eski insanlara elveda, yeni insanlara merhaba olayı da gereksizdi.
Ne bileyim ya, yeni boşalttığım çöp kutusunu ıslak tuvalet kağıtlarıyla doldurmama da gerek yoktu bence.
Allahım sen bilirsin de ben tuvalette ağlarken köpeğim gazetesi içeride kaldığı için kapının önüne işedi, yakıştı mı hiç 34 yasında adama?
