aslında bana neden buraya yazma isteği geldi hiç bilmiyorum ve var sayıyorum ki buraya yazacaklarımı benden başkasını önemsemeyecektir.
önceden hep hayaller kurardım kafamda, güzel ve kendim için büyük hayaller ama hayallerimi gerçekleştirmek için kılımı dahi kımıldatmazdım. kendimi sevmediğim zamanlardı. bu durumu değiştirmek için harekete geçmiştim ve bu durum bundan tam 1 sene 6 ay kadar önceydi. ben her zamanki gibi kendimle kavgalı, mücadeleli bir gün geçirirken onu gördüm. fakülte merdivenlerinden yukarı doğru çıkıyordu. birden gözüme çarpmıştı ve ben hayatımın bu kadar değişeceğini tahmin dahi edemezdim. o da benim gibi ders yerini karıştırmıştı ve kader bizi aynı mekanda karşılaştırdı. onla konuşmak için iyi bir fırsat diye düşünmüştüm. hem asosyalliğimi üzerimden atmak için hem de pek konuşkan bir tip olmadığım için. ayrıca ilk görüşte ondan hoşlanmıştım. bundan daha iyi bir fırsat bulamam diye düşünmüşdüm o an. hemen gidip tanıştım onla ve dersin başka yerde olduğunu söyledim. birlikte sınıfa gittik. daha ilk anlardan itibaren beri şaçmalıyordum onun karşısında. acemi bir aşık gibiydim her an onun karşısında. diğer insanlar karşısında oldukça iyiydim ama onun karşısında her an saçmala modundaydım. ama o beni hiç yadırgamamıştı. o...
neyse böyle böyle sohbetimiz ilerledi. her gün sohbet ediyorduk, mesajlaşıyorduk. sohbetimiz ilerledikçe ona her gün daha fazla bağlanmaya başladım. her şey aslında çok güzel gidiyordu ben ne kadar çoğu şeyi batırsam da . bir gün cesaretimi toplayıp ona açılma kararı verdim ve onu bir yere bir şeyler yapmaya çağırdım. buluşunca duruma göre ona açılacaktım. o da kabul etti tabi. tam ben aklımdan ne yapayım, nasıl edeyim derken, arkadaşları vasıtasıyla hala aklında eski sevgilisi olduğunu öğrendim ve benle görüşürken eski sevgilisiyle de görüşüyormuş. bir an ondan vaz geçmeyi düşündüm. hatta o da beni kendinden uzak tutmaya çalışmıştı. lakin sayın dostlar ondan uzak duramadım. onda beni ona çeken bir şeyler vardı hala anlamadığım. hep onu etkileye bileceğimi düşündüm ve tam bir sene belki aramızda bir şeyler yaşayabiliriz diye çabaladım. en sonunda eski sevgilisiyle arkadaşlık oynarken araları bir olaydan dolayı bozulmuş ve artık tamamıyla sevdiğim kız eski sevgilisini hala ne kadar çok sevdiğini yazan twitler atıyordu. işte o an başımı feci bir araba kazasında bir taraflara çarpmış gibi hissetim o günlerde. darmadağın ve sersemlemiş haldeydim her zaman ama kimselere belli etmedim. o twitler atarken ben o cümlelerin her hecesini her harfini zihnime kazıyordum. defalarca okudum neler yazdığını. ben onun karşısında ona kalbimi verebilmek için herkesin içinde türlü maymunluklar yaparken, o hala eski sevgilisine deliler gibi aşıkmış.
bu olaydan sonra ikimizde bir birimizden ister istemez uzaklaştık. ben onu severken, o başkasına aşk itirafları yağdırıyordu. bir birimizin yüzüne bakacak halimiz yoktu. ben ona kızgındım elbet ama galiba ben ona karşı yaptığım onca fedakarlıklara rağmen, onca şeye katlandığım halde beni umursamıyordu bile.
bu olaylardan sonra araya yaz tatili girdi. hepimiz farklı yerlere dağıldık. ben hala kendimi değiştirmekle uğraşıyordum. bilirsiniz bir şeyi takıntı haline getirdiğinizde onu yapmayı bırakamazsınız. o ayrı yerde be ayrı yerde yaşıyorduk işte ama ben içimdeki öfkemi yenemedim. bu kez her geçen gün ona olan öfkem arttı.
aradan aylar geçti. okullar açıldı. bu sefer kader bizi ilk karşılaştığımız yere yakın bir yerde tekrar karşılaştırdı. bu sefer onu ilk gördüğümde kızgınlık ve nefret hissetmiştim. her fırsatta onu ya görmezden geliyorum ya da tersliyordum onu. en sonunda kantinde baş başa kalmıştık ve ona baya kötü darandım. en son onu yanımda istemediği mi söyledim ve kapıyı gösterdim. o da hem şaşkın hem de beni anlar bir bakışla kafasını sallayıp çekip gitti. çünkü o sıralar nedense bana yakın olmaya çalışıyordu. sadece baktı ve gitti. o andan itibaren bir daha hiç konuşmadık.
belli bir süre bunu yaptığım için baya sevinmiştim. kendimi kendi gözümde baya büyülttüm. bir süre sonra fark ettim ki değişime fazla takmışım. olmak istemediğim bir kişiye doğru yönelmiştim. tabi bunun farkına varmamda sadece bu olaylar etkili olmadı. başka olaylar da yaşadım. asla yapmayacağım dediğim şeyler yaptım, yaşadım.
şimdi ise kendimi değişmiş hissediyorum. artık ben eski ben değilim tamamıyla lakin durumum alis harikalar diyarında hikayesinde gibi. belli yolların ayrımında gibi hissediyorum kendimi. zihinim hikayedeki kedi gibi nereye gittiğimi soruyor bana ama bir türlü cevap veremiyorum. aklım allak bullak. belki de kedinin dediği gibi; mutlaka bir yere varacağım, eğer yeterince uzun yürürsem.
