sağa gitsen olmuyo sola gitsen olmuyo. oscar alamayan leonardo gibiyim. bişeyler karalamanın bazı durumları düzelteceğini düşünmüşüm uzun süre, öyle düşündürmüşler. tam oldu, olacak diyorum, altımdaki tabure kayıyo, yine bu odada buluyorum kendimi. olmayacak diyorum bi' gün, vazgeçiyorum hepsinden, iyiyim. bi' far yanıyo karşıdan ama gözümün içine içine. yada ben çoook uzakları görüyorum. çıkıyorum tekrar o tabureye. tamam diyorum bu sefer de tabureyi altımdan kaydırırlarsa ölürüm. ama yok. celladım boynuma ilmeği geçirmeden çekiyor altımdan tabureyi, uçsuz bucaksız, sonsuzlukta düşüyorum, sonra kapana kısılıyorum tekrar odamda, ölümü bekler gibi. ta ki bir diğer ışığı, tabureyi görene kadar. böyle bi' düzlemde ilerliyorum. yakındır, ölürüm.
