şehir merkezinde mendil, ıslak mendil, yara bandı, lif satan bir abla var. merkezde bir etkinlik olmuş araçlar toplanıp gidiyordur, o sırada abla beyaz panelvan bir arabanın şoförüne seslenir;
-ne taşıyorsunuz arabada?
+şeftali.
-aa çok severim verir misin biraz.
beyaz panelvan gaza basıp gitti. genel olarak duygusuz olduğumu düşünürüm ama bu sahneyi gördüğümde benim için değil ama o beyaz panelvan şoförünün insanlığı adına utandım. kendime de söz verdim, mezun olup buralardan gitmeden önce ablaya şeftali alacağım. belki beraber yeriz.
