şehirlerarası yolculuklar herkes gibi beni de kimi zaman sevindirir , kimi zaman üzer. bu seferki çok üzdü. çok sevdiğin istanbul'dan , öpmeye doyamadığın kardeşinden ayrılıp yobaz , yalnızlığın dibine vurduğun bir şehre gidiyorsun.
neyse her zamanki gibi kamil koç'dan bileti aldım ve kartal'dan servise bindim. otobüs 09:45'de kalkacaktı ama bizim otogarda olmamız 10:00'u buldu. neyse ki otobüs daha gelmemişti , aradan 20 dakika geçti ve otobüs geldi. bavulları yükledik yerimizi aldık. şöyle şoför ve muavini süzdüm. şoför , hayattan bezmiş , bitse de gitsek havasında. muavin ise 35 yaşlarında , erkek yolcuların isteklerine somurtarak cevap verirken , üniversiteli kızların sorularına pis pis sırıtarak , içlerine düşerek cevap veriyor. ilk dakikadan belliydi bunun bir mallık yapacağı. sonra önüme çocuklu bir aile oturdu , anladım ki 3 saatlik yolculuğum bol ağlamalı çocuk sesiyle geçecek. ama keşke sadece çocuk sesi olsaydı. otobüs yavaş yavaş kalkmaya hazırlanırken yanıma yaşlı bir amca oturdu , zırt pırt telefonu çalıyor ve oldukça sesli şekilde konuşuyordu. içimden , ''dengesiz senin seçeceğin koltuğun amk!'' diye kendime sövüyorum. neyse sonunda otobüsümüz hareket etti , 10 dakika geçmeden amk veledi ağlamaya başladı , yanımdaki dayı zaten susmuyor , konuştuğu kişiye anlık yer bildirimi yapıyor , arkamdaki herif ise sürekli esneyip o iğrenç nefesinin kokusuyla burnumun direklerini kırıyor.
3 saat bu ve buna benzer olaylarla geçti ve şehre geldik. tam ''ulan ohhh be kurtuldum!!!'' derken bir baktım benim bavul yok. bu amına kodumun abaza muavini benim bavulu bilecik'te yanlışlıkla başkasına vermiş. amk bu bavulların üstüne koltuk numaraları falan yazılmıyor mu? insan bir bakar da öyle verir. muavine biraz geçirdikten sonra otogardaki kamil koç merkezine gittim , oradaki herife durumu anlattım bir yeri aradı. ''bavulunuz şuan bilecik'te , akşam 5 gibi burada olur gelip alırsınız.'' dedi. ben de 5'e kadar beklemeyeyim diye yurda gittim. neyse saat 5 oldu gittim baktım bavul hala yok. sonra oradaki görevli adamla da biraz tartıştık , yine aradı. bu seferde ''akşam 10 gibi burada olur , ama gelmeme ihtimali de var.'' dedi. şimdi gel de çıldırma amk. neyse herife numaramı verdim yeniden yurda geçtim. akşam saat 22:30 gibi aradı , gittim baktım bavul gelmiş ama bavulun ırzına geçmişler resmen. fermuarları kopmuş , tekerler falan yan dönmüş. daha sonra uğraşmamak için çok üstüne düşmedim. zaten yeterince sinirli ve yorgundum. bavulumu alan kadın ve muavine söve söve yeniden yurda geldim.
