yarım kalmış hikayelerle dolu hayatım hep bir şeyleri erteleyip hayallerde tamamlıyorum sonra hayal kırıklıklarımı topluyorum geceleri.. sabah oluyor unutuyorum her şeyi ve baştan başlayıp gülüyorum gün aydınken kahkahalarım sığmıyor bazen hiç yere ve mutlu sanıyorlar beni çok mutlu.. ben bile inanıyorum içten güldüğüme, farkedincede artık bende sahteleştim diyorum mutluymuş gibi yapmayı öğrendim ama yinede hava kararıyor gün batıyor. gece olunca koyunca başımı yastığa öyle bir yalnızlık çöküyor ki göz kapaklarıma sabah gülen kahkaha atan kimdi diye düşünüyorum delice ve gömüp başımı yastığa ayağım havada içimden yüksek sesle iknakar kendimden emin bir şekilde..
