evet burada doğu toplumlarının karaktreristik bir özelliği olan (refleksi mi demeliyim?) "beğeniyi tabuya dönüştürme" alışkanlığını görüyorsunuz.
adam demiş ki "siz kimsiniz de cemal'i ağzınıza alıyorsunuz" vs vs vs...
direkt yazara değil ama böyle düşünen arkadaşlara lise seviyesinde bir iki açıklama geçeceğim umarım zorlanmazlar:
1) okur, yazarı da şairi de eleştiri hakkına sahiptir.
2) bir yazarı yahut şairi eleştirebilmek için yazar ya da şair olmak gerekmez eğer öyle olsaydı tüm sanat eleştirisi ve yaklaşımı kısıtlı bir çevrenin içerisinde döner dururdu.
3) çok büyük bir yazar ya da şair gayet gerzekçe, anlamsız işler de yapmış olabilir. bunun açık örneği ismet özeldir. kendisi; o şiirleri yazan adam ile şimdi televizyonlarda gördüğümüz cümleleri kuran adam olarak ikiye ayrılmıştır, ilkinin yeri bambaşkayken ikincisini on saniye bile izlemeye tahammül edemezsiniz.
4) cemal süreya fena değildir (bir okur olarak söylüyorum, akademisyen olarak değil) ancak arada gayet ergence ve "anlamı kendinden menkul" dizeler yazmıştır ki bunda kızacak, fanatikleşecek nedir anlayamıyorum.,
5) (bana kalırsa) şiirin tadını almak isterseniz divan'a bakabilirsiniz hadi o da olmadı hececiler de iyidir.
6) son kez söylüyorum: bu şiir dandiktir! cemal dandik değildir şiir dandiktir. şu ayrımı yapmayı becerebilirseniz yaşamdaki pek çok tabunun üstesinden gelebilirsiniz hatta kendi dogmanızı bile yaratmaktan imtina edersiniz benden söylemesi.
