ya yani atatürk'ün sanki senin saygına sevgine ihtiyacı var. döneminde zaten teveccüh görmüş ki bütün bir halkı örgütleyip ülkeyi işgalden kurtarmış.
boş konuşuyorsunuz, gereğinden büyük laflar ediyorsunuz. herkes kendi dönemi için bir önem arzeder, o dönem geçince de insanlar başka şeyler konuşur, başka tavırlar takınır vesaire. öyle olması da gerekir zaten. yoksa ilerleyemezsin.
yani atatürk öldü de biz ölmeyecek miyiz? kimse karbon fiberden değil. herkes devri gelince göçüp gidecek.
atamız da gitti. sen ata görmeyebilirsin, sevmezsin, saymazsın... halkın ciddi bir kısmı ülküsünü içinde taşıyor, kahramanlıklarını unutmuyor.
mesela benim de sevmediğim insan çok ama onların da halktan gördüğü bir teveccüh var. buna da saygı duyuluyor zaten. artık türkiye bir darbe ülkesi değil. bu durumlar umarım ki bizi aydınlık yarınlara götürecek.
ama düne saygısızlıkla da bir yere varamazsınız. böyle bir mantık yok.
bu ülkeyi itin köpeğin elinden biz hep beraber aldık. ama ateşi mustafa kemal yaktı, yangını mustafa kemaller çıkarttı.
sokaklar, caddeler, parklar, kitaplar, hayatlar mustafa kemal dolu. sevmemek, saymamak da sizin özgürlüğünüzdür; ki o'nun size verdiği yüzlerce özgürlükten biridir.
