bunu bir iki üç beş on insana yapabilirsiniz, bi yere kadar işe yarar, süper, kimse sizin gerçek halinizi yani asıl karakterinizi bilmez, herkese farklı davranırsınız. mutlusunuzdur kimse duvarlarınızın ötesine geçemez, kimse bi zayıflığınızı bilmez. peki nereye kadar? ben cevaplayayım. bi insan gelir, ona da aynı şekilde davranırsınız, buraya kadar her şey benzer. daha sonra yavaş yavaş gardınızı düşürürsünüz. insan ne zaman sevgisiz yaşayabilmiş ki? mümkün mü sevilmeden yaşamak? bi süre sonra ortada ne duvar kalır, ne gardınız kalır, o insana kendinizi tamamen açarsınız. devam etmek istemiyorum. yine o yumru geldi boğazıma.
