facebook öyle bir site ki, sevenleri birleştiriyor, ayırıyor, eski arkadaşları buluyor, kaybediyor... ortak bir amaç için bir araya gelenleri birleştiriyor. grup kurma olayı ile çözüyor bunu feysbuk üyeleri. ben de zaman zaman çözüyorum.
gayet mantıklı grupları var, örneğin uğur dündar sevenler, rtük müdahalesini istemeyenler... bu grupları kuran insanlar ortak bir amaç için feyzbuk çatısı altında tartışmaya ve fikir alışverişine girebiliyor, hatta yeri gelirse aynı şehirlerdekiler buluşabiliyor bile.
buraya kadar her şey tamam da o garip garip gruplara ne demeli? "ilkokuldayken çöp kutusununun etrafında kalem açanlar grubu" bu grubu gördüm ben. hatta bir göz attım içine... üye olmuş yaratıcı insanlarımız. ortak bir amaç için toplanmışlar, fikir alışverişindeler. hepsi de "ne günlerdi bea" diyor. iyi bir fikir alışverişi...
az önce de "esra ceyhan'a sapına kadar gıcık olup dövmek isteyenler" grubunu gördüm. evet, esra ceyhan'ı birçoğumuz sevmeyiz de bu grup niye? hani ortak bir amaç altında birleşip sokağa yürüyüşe çıksan, normal bir grup olsan bunu ben normal karşılarım da, sen grupça sokağa yürüyüşe çıksan ne yapacaksın? toplanıp esra ceyhan'ı gerçekten dövecek misin? hani eylemleri gördük, sağcı solcuyu dövdü, solcu sağcıyı dövdü, türbancı türbansızın saçını başını yoldu, türbansız türbanlının ensesini patlattı... bunlar hoş değildi de yine de bir açıklama getirebiliyorduk bunlara. "abi o kalabalık nereye gidiyor hışımla" sorusuna daha ben "esra ceyhan'ı döveceklermiş" gibi bir cevap vereni görmedim, görsem de duysam da inanmam.
kurcaladıkça kurcalıyorum bu feysbuku, "fener turu geçerse ne yaparsın" grubunu da gördüm. o gruba üye olanlar soyunup boğaz köprüsünde yürüsün, alt gruba geçiyorum "şener şen oskar almalı abi" grubunu görüyorum. tamam şener şen'i hepimiz severiz de bu kadar lakayıt bir grubun isteğini kim ciddiye alsın. bu kafayla sen dilekçe yazsan aynen şu şekilde olur dilekçen: "pek sayın oskar ödülleri müdürlüğüne; abicim şener şen ödül alsın, öpüldün". ben de sizi ciddiye almıyorum!
ben böyle bu grupçulara bağıra bağıra ahkam keserken kalabalık bir insan grubu görüyorum, üzerime doğru koşuyorlar. hepsinin ellerinde bir kalemtıraş ve bir kalem. gülümsememe fırsat kalmıyor, beni dövüyorlar bir güzel. "durun ne yapıyorsunuz, siz esra ceyhan'ı dövecektiniz" diyorum, sesim onların gürültüsünden duyulmuyor ve o esnada esra ceyhan'ın onu dövmek isteyenlerle ittifak yaptığını görüyorum... bir de onlar geliyor. bundan sonrasını hiç hatırlamıyorum.
