sorun doktorlarda olmayıp, sorunun kaynağı modern tıp eğitimi ve ilaç endüstrisidir.
ben bu güne kadar, tıbbın bir hastalığa çare bulduğuna şahit olmadım.
örneğin: troidlerimle ilgili bir sorunum var. teşhis, ben 20 yaşındayken konuldu ve aradan geçen 16 yılda aynı sorun devam ediyor. periyodik kontrolller yaptırıyorum ve her kontrol sırasında, istisnasız aynı cümleleri farklı doktorlardan duyoyorum.kardeşlerimde aynı sorun vardı. 3 kardeşim de ameliyat oldular ve ameliyatın yan etkilerinden dolayı bin pişmanlar ameliyat olduklarına. üstelik hayat standartları filan yükselmeyip, ömür boyu ilaç kullanmak zorunda kaldılar. ömür boyu, her gün ilaç kullanmak zorunda olmak, başlı başına bir hastalık değil mi?
rahmetlik babama, 20'li yaşlarında astım teşhisi konulmuş ve buna mukabil askerlikten muaf tutulmuş. (sanırım yıl 1950'ler filan) babam hastalığı dolayısı ile 1990-2007 arasında, istisnasız her ay göğüs hastalıkları uzmanına muayene olurdu. her gidişinde bir poşet dolusu ilaç yazılırdı. babam ilaçlarını kullanma hususunda çok hassastı.ne oldu? astım zerre miktarı azalmadı; ortadan kalkmadı. basit bir sorum var: tıp ne sikime yarıyor?
anneme ise ülser teşhisi konuldu. uzun zaman oluyor bu teşhis konulalı. çözüm? proton bombası inhibitörleri! kullan allah kullan! tedavi? yok! peki basit bir soru daha: tıp ne sikime yarıyor?
tıp eğitimi alan bir sürü öğrencim var. doktor olan bir sürü arkadaşım var. bu yukarıdaki soruları onlara sorunca aldığım cevaplar daha ilginç! abi bmw nin bilmem hangi modeli bilmem ne kadarmış da mazda mı alsaymış yoksa toyota mı da falan da filan.
böbrek nakli yapılıp en uzun süre yaşayan hastanın kaç yıl yaşadığını biliyor musunuz?
ya peki aşı terörizmini?
aranızda, şahit olduğum durumların benzerlerine şahit olanlar var mı?
bu durum, modern ilaç endüstrisinin modern tıp eğitimini esir almasıyla ilgili bence.ama bu başka bir başlığın konusu aynı zamanda.
özetle: hayat filan kurtardığınız yok sevgili doktorlar. hastalıklara çare bulduğunuz filan yok.
