6-7 yaşımda spor'a atletizim ile başladığım kulüp. 100 mt. ve uzun atlama kategorilerinde idim, Bu serüven bir kaç yıl devam etti. Fakat çok çok çok sonradan idrak ettiğim bi konu var ki kafamı züqem.
Yine antrenman zamanı sırasında iken (100mt + 100 mt bayraklı + uzun atlama yapıyoruz) bir bayan benim yanıma geldi (o sırada uzun atlama yapıyorduk) "çok iyisin ama atlarken son bastığın yere iki ayağınla basıp öyle ileri ver kuvvetini" gibisinden bir ve göstererek söyledi bana.
Hmm. Ben antrenman bittikten sonra dedklerini yapıyorum (bu arada herkesden uzağa atlıyorum zaten) ama yok!! hiç bir işe yaramıyor (muhtamelen benle taşak geçti o yaşımda ve çok sonra anladım zaten) ben yine tek bacak yöntemine döndüm olması gerektiği gibi falan filan çünkü sonrasında öğrendim ki (babam ve antrönrümüz) o bayan malesef (bkz: semra aksu) imiş. Tabi bana o yıllar söylediklerinde hiç tanımadığım için (anlatmış olmalarına rağmen) ciddiyeti kavrayamadık o yaşta.
Sonuç olarak daha çocukken, bünyensinde sikimsonik atlet bulundurup ancak ve ancak çocuklarla taşşak geçebilecek atlet bulunduran kulüp.
edit: ağırınıza gitmesin bu hikaye KSK'liler, sonrasında amına koydum uzun atlamanın ve liseler arası 100 mt koşusunun, önümde diz çöktünüz.