çok güzel, çok çok güzel, çok çok çok çok güzel bir film. en iyi film ve en iyi uyarlama senaryo dallarında da oscar'a aday. bence her iki dalda da ödülü alabilir. kızıyorum kendime bu tür kitaplardan neden filmi yapılmadan önce haberim olmuyor diye. Emma Donoghue 2010'da yazmış halbuki. bir de bu film hakkında yazılanlarda görülüyor ki izleyenler genellikle ikinci yarısında sıkılmışlar. yani anne ve çocuğu odadan kurtulduktan sonra (merak etmeyin spoiler sayılmaz fragmada bile var bunlar) sıkıcı ilerlediğini söylemişler. şimdi bu film bir tür filmi değil. yani bir panic room değil, cube değil. kısacası filmin amacı baştan sona karakterlerin odadan kurtulma çabasını göstermek, kurtulunca da "aaa kurtuldular, mutlu son" dedirtmek değil. odanın dışında çok daha farklı bir hikaye izletiyor bize. kadının ailesi ile ilişkileri, küçük çocuğun daha önce hiç görmediği şeylere alışma süreci vs. hatta odadan kurtulduklarında öyle şeyler yaşıyorlar ki kimi zaman özgürlüklerini bir kenara bırakıp tutsak oldukları odaya geri dönmek bile istiyorlar. elbette bunu hiç dile getirmiyorlar ama karakterler bu durumu çok güzel bir şekilde izleyiciye geçiriyorlar. özellikle de o küçük çocuğun yaptığı oyunculuk nedir öyle yahu.
