yaşamın en koyu yahut en kapalı günleri vardır. ve bunlar azımsanamayacak derecede fazladır. kemmiyet değil keyfiyet meselesi nihayetinde. ve bu günlerin fark edilmese de, insanın içinde bıraktığı en büyük his korkudur. yanık bir çimen kokusu. yanık bir su. sonra unuttuğumuz ne kadar şey varsa, hepsi varolmalarıyla, hepsi bizi varkılmalarıyla fakat bizim onları unutarak yok görmemiz kadar hiçbir şey korkulu, koyu yahut kapalı değildir.
bunları buraya yazdım. bir dağ delmek kadar zor değil elbet. fakat dağ bırakmadılar be güzelim memlekette. sen ne kadar ferhat var bu topraklarda biliyor musun? *
