yine birgün 522 deyiz bilen bilir. akşam iş çıkış saati tabi nefes alacak yer yok tahmin edileceği gibi. öyle bir an geldi ki kalabalık beni en arka kapıya doğru sürükledi. boğaziçi köprü durağına araç yanaştığında arka kapıdan kendine yer bulan bikaç kişi attı kendini otobüse. biz iyice sıkıştık tabi. kaptanın akbil göndereliiiim uyarısından sonra bizim kapıdan binen iki kişi birbirlerine bakarak kimliklerini çıkardılar bana göstererek kardeş biz polisiz bak kimlik gösterip biniyoz hani akbil basmıyoz sanma falan dediler. tamam abi diyebildim bende. şaşırmıştım. sanki bananeyse. demekki insanların bakışlarından rahatsız olmuşlar bana gösterme gereği duydular. buda böyle ilginç bi anımdır. ha bu arada yazar olmuşum. teşekkürler herkese.
