Her ne kadar genel bir kavram olarak kullanılsa bile canlıya göre devingen bir durumdur zira canlıların yaşama gereksinimleri ve mekanları sabit değildir.
Birinin yaşaması diğerinin yok olmasını gerektirebilir yani yaşamın kendisi ölüm olabilir.
Örneğin kedilere canlı avları yerine kedi maması vererek altındaki yaşamı koruyabiliriz ancak bu sefer farelerin, kertenkelelerin sayısı artacağı için bunların altındaki yaşamları sonlandırabiliriz.
Yaşam bir ahlak meselesi değil bir dayatma ve zaruriyettir.
insanların et yememesi yenilebilir hayvanların yaşamını koruyabilir ancak bu sefer bu hayvanların tükettiği bitki ve bitkilerde yaşayan daha küçük canlıların yaşamını tüketiyor oluruz.
Bizim ahlak ilizyonu ile görebildiğimiz canlıları koruma girişimimiz, göremediğimiz canlıların yaşamını sonlandırmamıza giden bir süreç oluşturur, sadece göremediğimiz için yaşamlarının bir inekten daha az değerli olduğunu düşünmemiz ahlak anlayışına göre ayrıca sorgulanmalıdır.
Yaşamın kendisi ahlak üzerine kurulmamışken, insanların buna ahlak ile yaklaşması tıpkı evreni bale ile çözmeye çalışmak ve anlamlandırmak kadar hatalı bir durum yaratır.
