Bazen hiçbir şeye anlam veremiyorum. mesela insanlar çoğu davranışımı, çoğu alışkanlığımı ve tercihlerimi garipsiyorlar. Bana anormalmişim gibi davranıyorlar. Aslında kendileri anormal, o kadar tekdüze ve basmakalıplar ki anormalleştiklerinin farkında değiller. ben kendimi bildim bileli çay içmeyi sevmedim ve sevemeyeceğimde. Bir ortamda çay sevmediğimi ve içmeyeceğimi dile getirdiğimde sanki şirk koşmuşum gibi garipseniyor ve bu horgörülüyor. Neymiş çay içilmezmiymiş hiç? Çaysız olurmuymuş? Kendileri günde bir demlik içermiş falan filan. ama kimse sorgulamıyor çayı neden içiyoruz diye. Yıllar yıllar önce dedelerimiz ninelerimiz ülkemizdeki çay bolluğundan ve her şeyin yanında tadını bozmadan içilebildiğinden olsa gerek içmişler çocuklarına içirmişler derken gelenek haline gelmiş ve herkes büyük bir alışkanlıkla içer olmuş. Peki ya çay yerine örneğin ıhlamur olsaydı? Ihlamur içiyor olmazmıydı bugün herkes? Çay edebiyatı yerine ıhlamur edebiyatı olmaz mıydı? Gerçi çay edebiyatı neyse çay dediğin sıradan bir içecek işte. insanlar neyi neden nasıl yaptıklarını incelemeden düşünmeden başkalarını kınar olmuş. Bu ve bunun gibi onlarca şey kendimi graip ve yalnız hissetmeme sebep oluyor işte.
