gözyaşıyla yüzü yıkanabilir bir insanın, yaşadığı acının yoğunluğunca. göz pınarı yetmez gözün alt çeperi çağlayana dönüşür bilirim. yanakların dolar taşar üstüne dökülür gözyaşı şelalesi.
ama koca bir ülke gözyaşı şelalelerinden çağlayan gözyaşlarıyla yıkanmakta epeydir. acaba gözyaşı denizinde boğulur mu acıların müsebbibleri?
acaba yıkanır, arınır mı düşüncelerin kirlileri? arınması lazım, yoksa canımız çok yanacak daha da çok. uyanmayanların vebalini temizler mi bir çocuğun ölen babası için döktüğü gözyaşları? hani onlar daha masum ya. içim acıyor, tv izleyemiyorum, film izleyip içten gülemiyorum, coşkulu bir kahkaha atacak olsam artık içim istemiyor. gülüşlerim kesik, utangaç.
gülüşlerimizi çaldınız bizden beyler, vicdanınızı kaça sattıysanız artık, bedelini öderken hesap yapmaktan gülecek hal kalmadı insanlığını hala kaybetmemiş kimselerde. bundan ne anlam çıkarırsınız bilmiyorum da ruhunuzu şeytana satıp dünyalığınızı yapmışsınız.
eyvallah.
kazancımızı çaldınız neyse, yine de gülebiliyorduk, şimdi gülüşlerimizi çaldınız bizden, haberiniz olsun. size yancı çıkanlar adına ben utanıyorum artık. olan bitene rağmen ruhunu sizler gibi şeytana satmış yağdanlıklar.
