En yakın örneklerden Eylül ayı başında dağlıca da 16 asker şehit verdiğimizde hepimiz oturduğumuz yerden ağladık, kimi dua okudu, kimi çıkıp yürüyüşe katıldı, kimi sinirine hakim olamayıp bir ağız dolusu küfür etti, kimi sözlüğe döşedi vs. Kaç gün sürdü? Şimdi her gün şehit haberi alır olduk ne yapabildik, kaçımızın aklına her şehit haberi görüp ağladığında bir önceki hafta perşembe günü şehit olan askerimizin polisimizin vatandaşımızın ismi ya da ismini geçtim haberi geliyor? Bu patlama olayında da ağlıyoruz, küfrediyoruz, döşemeyene sen ne anlarsın diyoruz, diyoruz da 2 hadi 5 gün sonra gündeminde kaç kişimizin bu olay olacak? Klavye konuşmamız bizi rahatlatan belki de, o yüzden sayfalarca böyle yazılıyor her yüreğimizi yakan olayda.
Tanım: Bir sonraki son dakika haberine ağlayana kadar güncel acımız, ulusal ağlama nedenimiz.
