istanbul fatih'te bulunan fatih itfaiye parkı, fatih anıt parkı, 50. yıl parkı ve macar kardeşler parkıyla beraber beş bitişik parkın en güneyinde kalan parktır. fatih sultan mehmet'in heykelinin olduğu parkın tam karşısındaki parktır. aynı zamanda fatih medical park hastanesinin karşısındaki parktır. içerisinde bizans'ın ayios polyeuktos kilisesinin kalıntıları bulunur.
bu parka özellikle değinmek istediğim bir şey keşfettim. bilen mutlaka biliyordur. bir ben bilmiyormuşum, onu öğrendim. bugün canım çok sıkılıyordu ve gideyim biraz hava alayım dedim. parkta bi banka oturdum ılık esen rüzgarın tadını çıkartıyorum. 5-10 dakika geçti geçmedi orta yaşı geçkin hafif kilolu bi abi geldi önüme. "bir şey soracaktım. marmarayın son seferi saat kaçta?" doğal olarak "abi saat 12'de iki son duraktan son trenler kalkıyor" dedim. saat 7 falan daha. "hmm karşıya geçeyim diyordumda tamam daha varmış teşekkürler." dedi.
buraya kadar her şey normal. abi önümde 1-2 volta attı. bankın bol tarafını gösterip "oturabilir miyim?" dedi. "ne demek abi buyur" dedim ve oturdu.
tipik "nerelisin?", "ne iş yapıyorsun?" falan gibi geyik konulara girdi. normalde konuşmayı severim ama hiç konuşasım yok. kısa ve net cevaplarla cevapladım. "rahatsız etmedim ya? belki kafanı dinlemek istiyorsundur?" falan dedi. "yok abi estağfurullah ne demek" dedim. ne diyeceğim yani git başımdan mı diyeyim?
neyse abi işte nereli olduğundan bahsetti, ülkenin politik durumundan bahsetti falan böyle konu açmaya çalışıyor ama inanılmaz enerjim düşük. "hayırlısı", "doğrudur", "evet" falan diye geçiştiriyorum. konu sonra hafiften karı kıza getirdi. "evli misin abi" dedi. hoşuma gitmedi bu soru ve açıkçası kıllandım. biraz tersler üslupla hayır dedim. adam sonra 2-3 dakika sessiz oturdu yanımda. sonra "ben biraz yürüyeyim" dedi gitti.
lan dedim ne adamlar var demeye kalmadan çevreye bi baktım ortada dolanan, sonra tek oturan kişişerle bir şekilde muhabbete giren adamlarla dolu. yok lan ben uyduruyorum falan dedim ama harbiden bir tanesini duydum. adam diğerine "çok tatlısınız" dedi. içimden hâla "yok lan senin için fesat" falan diye yediremiyorum. bu arada birinin yanına oturan adam 3-4 dakika sonra birlikte kalkıp gidiyorlar. 4 çift yakaladım 10 dakika içerisinde. yine diyorum ki "ya arkadaşıdır zaten, ondan"...
velhasıl sonunda arkadaşım aradı, cafeye gittim. ya dedim böyle böyle oldu. sanmıyorum ama ne ayak lan bana mı denk geldi. arkadaşım suratıma karşı hönkürerek güldü. orası öyle erkeklerin zuhal topal stüdyosuymuş meğerse.
bendeki mallığa bak. yine inanmadım. arkadaştan ayrıldıktan sonra fatih'te oturan 2 arkadaşımı aradım. başımdan geçwni anlatmadan parkı sordum ne ayak diye. "olm oradan uzak dur. orası buluşma mekanı." dedi.
