Doğru bir önermedir. Celallenmeden bir dinle sözlük.
Görücü usulü evlilik çok eski bir olay olduğundan artık sadece kırsalda ve doğuda rastlıyoruz. Bize inanması zor geliyor fakat saçma sapan dediğimiz o dizilerdeki hayatları yaşayan insanlar gerçekten var.
Görücü usuldeki mutluluk tamamen cehalet kaynaklı. Bir hayat düşünün, özellikle de bir kadın. Kendisine uygun biri bulunana kadar evinde izole bir hayat sürüyor. Arada bir abisi veya babasıyla çarşı pazar görüyor, bunun dışında en fazla 50 metre ötedeki bakkala gidiyor. Sevgiyi bilmiyor ama hep tutucu bir ilginin odağı. Yine de her olayda kıyıda köşede. Televizyonda kendisininkinden daha farklı yaşamların olduğunu görüyor. Ama bunların imkansızlığına, bunları istememeye kodlanmış.
O gün geliyor. Sağda solda güç bela görüştüğü, belki 2 kez bakıştığı, belki ilk kez gördüğü biri kendisine uygun bulunuyor. Evlenmeyi gerçekten ne kadar isteyip istemediğini bile tartamıyor aslında. Bir olay olarak "evlilik" ona değişik ve heyecan verici geliyor, zaten şartlanmış olmasını saymazsak. Evleniyor. Bir adam ona gülümsüyor, başını seviyor, sevişiyorlar. Tatlı şey tabii, güzel şey. Adam da belki ilk kez dokunuyor bir kadına. Sevişerek sevdiklerini zannediyorlar birbirlerini ya da çok şanslılarsa gerçekten seviyorlar. Daha önce kimse tarafından bu kadar ciddiye alınmadılar, kadının fikirleri dinlenmedi. Şimdi ise evindeki sobanın yeri konusunda söz sahibi, tartışabiliyor. Sonra çocuk doğuruyor ve artık çok daha fazla önem arz ediyor.
Mutluluk, onlara zaten böyle kodlanmış olduğundan ortalama bir evlilik -baba ayarında kısıtlanma + sevgi + tek başına alışveriş özgürlüğü-ve hayat sürüyorlarsa zaten daha fazlasını aramıyorlar.
