bana göre parasızlıktan farklı olarak , asosyal olmaya başlamanın başlıca sebebi dışarıda ( artık nereye gidiyorsanız kurs , okul , dershane , etüt , iş vb. ) insanlarla bir ortak nokta , üzerine sohbet edilecek , muhabbet kurulacak bir , iki tarafında büyük ilgisini çeken bir konu bulamama.
örneğin futbola ilginiz yoksa ve bu muhabbetlerde dışta kalıyorsanız; ne toplanıp maç izlemelere , ne pes'e gitmelere , ne de halı sahalara dahil olursunuz. başka bir konu ; hayatta en çok ilginizi çeken uğraş , zamanınızı harcamaktan çekinmeyeceğiniz hatta zevk aldığınız şey , çevrenizdeki diğer herkes için "olmasada olur" hatta "o ney lan" ise asosyalliğe doğru yelken açarsınız. insanlar içinde hoşuma gitmeyen bir durum ise "asosyal=mal" algısı , örnek verecek olursam siz çevrelerinde asosyal olarak bilinen 2 manga okuru adamı yan yana koyun bakın ne muhabbetler ne espiriler dönüyor. çevrelerinde ortak ilgi alanı olan insan bulamayınca internette aramaya yönelmek günümüzde ki tek ve en pratik çare iken , acımasız milletimiz "akşama kadar bilgisayarda oturan mal" demek için yer arıyor.
yukarıda bir entryde parasızlık olarakta belirtilmiş , evet bir yere kadar doğrudur fakat parasız olupta ortak ilgi alanlarına sahip insanlara bakarsanız -ki en büyük örnekleri kenar mahallelerdeki gençler- bana göre asosyalliğin bir sebebi parasızlık olabilir ama direkt parasızlıktan kaynaklı asosyallik olmaz.
başka bir konu , söz gelimi hayatınızda sizi derinden etkileyen bir dizi olay yaşadınız ve ilerleyen zamanlarda bunları insanlarla paylaştınız ama bu durumun sizdeki ciddiyetini ne düzgün anlatabildiniz ne onlar anladı. bir süre sonra bunu yeni insanlara anlatmaktan sıkılabilir , git gide suskunlaşabilir ve belli bir süre sonra hepten susabilirsiniz. bence asosyal olmanın sebeplerinden biri de bazı şeyleri insanlara anlatmaktan bıkmak , anlatma gereği duymamak , anlaşılmasını beklememekte olabilir.
