yolculuk istanbul'dan Kayseri'ye. her 6 ayda 1 olduğu gibi annemin yanına gidiyorum. arkadaşlar terminale bıraktı gitti. cam kenarı yerime oturdum. Bu kenarın bu kadar sıkacağı hiç aklıma gelmemişti. yanımdaki adam da 40 lı yaşlarda zayıf kısa çelimsiz bir şey. neyse otobüs hareket etti. yanımdaki abi de yan taraftaki 2 kadın ile Diyalog halinde. (annesi ve eşiymiş) otobüs Kurtköy ü geçmemişti daha ki adam bana -ya eşim ile annem orada rahat edemedi. Annem buraya otursa mahsuru olur mu?
salak! kadınların bi Yüzölçümüne bak. sonra he de. ikisi bir olup adamın hakkını da yemişler. bakmadan etmeden olur abi ya sıkıntı olmaz dedim. iyi niyetim tuttu. kadın bi kalktı koltuktan, bildiğin dev amk. oturdu yanıma. biraz göt oynatma filan derken cama yapıştım. 2 li koltuğun % 75 i teyzedeydi. içimden kendime küfürler savursam da dönüşü yoktu artık. yapacak tek şey uyuyup bir an önce bu pres baskıyı sona erdirmek. omzumdan dizime kadar ki kısmım sırılsıklam olmuştu. hiç hava almıyor sağ tarafım. işin garip yanı ben cama doğru giderek, ufak küçücük bi boşluk yapıp sağ yanımın hava almasını sağlamaya çalıştıkça teyze yana doğru açılıyordu. kaderime boyun eğdim.
tek çare vardı: uyumak. koltuğu hafif yatırdım. tam uykuya dalacakken teyze dürttü.
-şu ekranı kapat gözümü alıyor.
samimiyet paçadan akıyor amk. emrin olur teyze kapattım. tam dalacağım yine dürttü.
-koltuğu yatır.
Emir eri oldum amk. neyse onu da oğlu halletti. Böylece Bolu'ya kadar gittik. molada iner inmez muavine durumu anlattım. en arka 4 lüyü teyzeye tahsis ettiler. bana da % 100 2 li koltuk keyfi kaldı.
