devlet-i ali osmaniye ne diriltilmesi gereken bir şeydir ne de fetiş objesidir. o bizim tatminlik aracımız da değildir bunu yapanlar gelişmemiş beyinlerdir-ülkelerdir. gelişmiş daha doğrusu benliğini bulmuş ülkeler tarihlerini canlandırma derdine değil onu anlama ve yorumlama derdine düşerler, dahası gelişmiş ülkeler tarihleriyle barışırlar, iyisiyle kötüsüyle onun doğrusunu da yanlışını da kabul ederler ve "saygı" duyarlar.
çok garbiyatçı görünmek istemem ancak bu konuda garbı örnek almak gerekir. fransa gibi ingiltere gibi almanya gibi italya gibi ülkeler tarihlerinden ders almasını bilmişler ve çekilen onca sıkıntının yaşanan onca acının sonunda "ne yapıyoruz ulan biz?" demesini bilmişlerdir. yüzlerce yıl taht kavgalarıyla kırılan avrupa, yüzlerce yıl fransa ve ingiltere arasındaki kanlı savaşlar sonunda beli doğrulmayan avrupa el mecbur beyaz bayrağı çekmiştir. nasıl çekmesin ki? işte ortadoğu'nun bir türlü beceremediği ve böyle giderse uzuuuun yıllar daha beceremeyeceği şey: kendinle barışmak, coğrafyanla barışmak!
şimdi kalkmış birileri osmanlı'yı aşağılamaya çalışıyor, diğerleri de "diriltmeye" çalışıp kendi tatminsizliklerini doblolarının arkasındaki tuğralar ile tatmin yoluna gidiyor. şamata şamata başka bir bok değil! ilk tarafa hatırlatmak istediğim şey şudur: osmanlı devleti senin bir çadır devletinin devamı olmadığını gösterir ve senin bugünlere gelebilmende (en az cumhuriyet kadar) bu devletin de rolü vardır, nasıl ki bu salaklar bir gecede cahil kalmadılarsa sen de bir gecede cumhuriyeti ilan etmedin. ama şu bir gerçek: tarihle övünmek aynı şekilde tarihi ayaklar altına almak kadar salakçadır bu yazdığım övünülecek bir şey değil tahlil edilecek bir şeydir. doblolu, tuğralı ahmaklara ise diyecek sözüm yok onlar mastürbasyonlarına devam etsinler.
osmanlı devleti de türkiye cumhuriyeti gibi kolay kurulmuş bir devlet değildir, onda da çok bedeller ödenmiştir. günü gelmiş devlet kendi evlatlarını da yemiştir (yine cumhuriyette olduğu gibi) o yüzden konuşurken, yazarken üfürmeden konuşun yazın. karşı çıktığınız şeye ya da fetiş haline getirdiğiniz şeye güzelce uzaktan bir bakın ha ondan sonra gelin istediğiniz kadar övün ya da yerin yeter ki mantık sınırları dahilinde konuşun. zaten kimse de demiyor osmanlı haksız yere kan dökmedi de bilmem ne (yani az buçuk kafası çalışan hiç kimse) ya da osmanlı süperdi falan feşmekan yok yok öyle bir dünya yok. işte demek istediğim bu: iyisiyle kötüsüyle, salak salak kafalara girmeden eleştirmek. hakk-ı teslim iyi bir şeydir sadece bu konuda değil her konuda elinizden geldiğince başvurun buna.
ek: adam bunu bile kötüleyebiliyor şimdi kalkıp bu kafaya bi şey anlatabilir misiniz?
