hiçbir tercih hakkına sahip olmadan, rastgelelilik sonucu doğduğumuz, büyüdüğümüz ve yine bir şekilde öldüğümüz düşünülürse gayette doğal bir histir. varlığımızı belli bir temele dayandırmak zorunda değiliz. oysa devingen yapılı hayatımızda pek çok şey değişebiliyor, hayat her bakımdan güçlü insanları seçip yaşamasına göz yumuyor. sürekli kaybetme ve kazanma zarları atarken hayat, neye ve nereye ait olabiliriz ki? özellikle güçlü değilsek, sahiden kendimizi kocaman dünya da nerede bulabilir ve oraya ait olabiliriz? her şey değişiyor, en başta kendimiz değişiyoruz. değişim varsa o noktada "aitlik" gibi sabit kalma durumu söz konusu olamaz. en basit örnek duygularımız. onlar bile belirli bir şeye uyum sağlayıp kalamıyor. bugün anlamsızca mutluydum, lakin 2 gün sonra ne olacağını biliyorum. zihnime düşünceler hücum ettiğinde, yapabileceğim tek şey insanları kendimden uzakta tutmak. ve kimseye ait olamamak.
