Dostoyevski’nin, insancık denen canlıyı ve onu çevreleyen olguları, insanı derinden sarsarak ve insanın ruhuna hitap ederek yorumladığı eseridir. Aynı zamanda ilk eseri olarak bilinir ve ilk olmasına rağmen popüler olmasında bayağı katkısı olduğu düşünülüyor.
romanımız karşılıklı mektuplaşma şeklinde ilerliyor. Bazen, bazı mektuplarda akıbeti belli olmayan durumları epey merak etmiştim okurken. En çok etkilendiğim kısım, varvara’nın mektubunda anlattığı, petenka ile birlikte geçen anısıdır.190 sayfalık aşk kokan bir kitaptır, lakin buna zıt olarak aşkın manasız bir uğraş olduğunu da kanıtlar nitelikte olduğunu düşünüyorum.
-----kitaptan bir alıntı----
“sizi götürüyorlar, gidiyorsunuz. Sizi benden ayıracaklarına keşke göğsümden kalbimi çekip koparsaydılar…”
