Küçüktüm o zamanlar. bir bayram ertesiydi. yine bir sürü harçlık toplamıştım. harçlıklarla uçurtma ve Çanta almak istiyordum yanlış hatırlamıyorsam.
Maddi durumumuz çok kötüydü. babamdan pek Hayır gelmezdi annem evi kıt kanaat geçindirirdi.
Her çocuk gibi ekmek almaya gitmeyi sevmezdim. gitmemek için her şeyi yapardım bazen.
Bir gün annem yine ekmek almaya gitmemi istedi. Bu sefer hiç sesimi çıkarmadan gitmiştim. Yanımada bayram harçlıklarımı almıştım. ekmeği aldım ama annemin verdiği paraya dokunmadım. kendim verdim parasını. eve dönünce de annem anlamasın diye parayı çantasına koydum hatta annemin parasının az olduğunu bildiğim için harçlıklarımdan da avcumun aldığı kadar cebimden çıkarıp annemin çantasına koydum. bunu böyle günlerce yaptım param bitesiye kadar. Annem anlamıyor sanardım mutlu olurdum.
Hep yokluk içindeydik hep farkındaydım. Bu yüzden çabuk büyümek zorunda kaldım.
