en meşhur üç kağıtçı baba yalanıdır. sırf itiraf amaçlı en büyük kozundan vazgeçtiğini söyler çocuğa ve çocuk bu hayatta tecrübeleri henüz yok tabii, inanır bu zavallılar. itiraf ederler hemen, tamam ben yaptım diye. ey evladım olunur da bu kadar mı salak olunur, yazık lan birisi öğretsin şuna hayatın çetin yollarını valla bu kafayla zor bu çocuğun işi.
neyse efendim itiraf edildi baba da kızmayacağım dedi güvencesinin ve iç huzurun hemen ardından işte ne oluyorsa orda baba evrimleşme sürecini hızlı bir şekilde gösterip sinir küpü oluveriyor.
vay efendim nasıl yaparsın, yok efendim kimler ne söyler, olmaz efendim biz sana böyle mi öğrettik'ler havada çok hızlı manevralarla eblek çocuğa çarpar.
e hani babası kızmıyordun, ne oldu?
şimdi bu çocuk sana bir daha nasıl güvensin; hadi güveni de geçtim çocuk doğruyu söylemeye böyle mi teşvik edilir.
işte böyle, kıssadan hissemiz ise şudur;
(bkz: haydi kızlar okula)
