gercekten zor saka yapmaya çalısırsın yada tanışmak için ismini sorarsın ama o bir an sizin gözlerinize, büyük göz bebekleri ile bakar,akabinde ise sanki cok büyük bir suç işlemiş yada hata yapmış gibi korkarak,üst üste bindirdiği ayak parmaklarına bakışlarını indirir. anlamsız olansa put gibi kalır o şekilde. hareket eden tek uzvu ayak parmaklarıdır onları da birbirine dolamaktır.
son bir gayret.. ve ağzından ismini söyletirsin.ancak öyle bir söylemiştir ki ''kendi duydu mu acaba?'' diye merak edersin.
sorun şu ki bu 5-6-7 yaşında ki çocuk; ailesinden aldığı hangi eğtimi o minik beyninde evirip çevirerek, büyükleri karabasan sanmaktadır yada öyle davranmaktadır.
insallah ileri zamanlarda anlatım eksikliği yaşamaz.
merak ettiğim birşey daha var. bir çocuk babasından neden korkar ki?
