Ahmet ümit in 3. Kitabını da okuduğuma göre artık kendisi ile ilgili görüşlerimi paylaşabilirim sanırım.
Yazarın Beyoğlu rapsodisi, beyoğlu'nun en güzel abisi ve bab ı esrar kitaplarını okudum.
Beyoğlu serisini hem çok keyifle hem deçok merakla okumama rağmen, yazarın anlatımında beni rahatsız eden bir şey vardı. Sanki kitapta anlatılması ya da betimlenmesi gereken daha fazla şey vardı ancak karakter sınırına takıldığı için sığdıramamış gibi. Hep eksik geldi bana kitaplar. Örneğin Beyoğlu’nun en güzel abisi nde son aceleye gelmiş gibiydi. O heyecan o detaylı anlatıma sığ sıradan havada bir son yazılmıştı. Bab ı esrardan bahsetmiyorum bile. Tam bir felaketti. Mevlana ve Şems konusu mu baymıştı artık, yoksa bu konunun ehil kalemlerden çıkmaması mı beni rahatsız ediyor bilmiyorum. Ama kitabın ruhu yoktu. Ahmet ümit polisiye yazsın fakat 500 sayfa yazacağım diye kasmasın 600 yazsın tam yazsın.
