filmin en ilginç olayı sanırım cem yılmaz'ın hiç de alışık olmadığımız bir rolde ve filmde karşımıza çıkması. benim anlamadığım nokta şu: neden bu adamdan sadece komiklik ve küfür bekleniyor? adam esnaf tiplemesini de ege insanını da mükemmel canlandırmış.
filme gelirsek 1970'li yılların tadına varabiliyoruz. eski zamanların çekiciliğini yönetmen iyi kullanmış. hele ege manzaraları ve tütün toplama sahneleri gerçekten mükemmel. 1970'li yıllar sosyal yönden güzel fakat siyasi yönden pek de ferah yıllar değil. bu gerilim havası ise filmin sadece sonlarında karşımıza çıkıyor.
sadece bir dönem filmi olmasından ziyade biraz da yüzleşme filmidir. 80'li yılların insan kırımıyla, kendi yakın tarihimizle yüzleşme filmidir.
ayrıca şunu da ekleyelim ki yüksel aksu'nun vazgeçilmezleri olan çocuk ve nine tipleri dondurmam gaymak da olduğu gibi bu filmde de güzel kullanılmış.
sonuç olarak güldük, eğlendik, üzüldük, ağladık... aile filmi havasında, biraz da siyasi rüzgarların estiği hoş bir iş çıkmış ortaya. merkeze cem yılmaz'ı alarak değil de toptan bir değerlendirmeyi hak eden güzel bir yapım olmuş.
