Lisenin bittiği yaz, gece 12-1 halı saha maçından dönüyoruz. Kalacak yer bir üniversiteli arkadaşımızın evi. Evi de ümraniye 1 mayıs mahallesinde. Haziran mı temmuz mu ne. Hava deli gibi sıcak. Biz iki üç muhabbet ettikten sonra sabaha karşı hadi yatalım dedik. Herkes şortuyla atletiyle yatıyor yarı çıplak. Tam uyudu herkes derken, baktık evin içine pencereden siren ışıkları geliyor filan. Umursamadık, nihayetinde 1 mayıs mahallesi vardır bir vukuat dedik. aradan beş dakika geçmedi baktık bizim kapı çalınıyor. "açın kapıyı polis, açmazsanız kırarız" derken bizim ev sahibi arkadaş kapıyı açmasıyla polislerin bizi ters kelepçe yapması bir oldu. üzerimde atlet ve boxer var. abi dur gözünü seveyim üstümü başımı giyeyim demeye kalmadan polis bizi ümraniye ilçe emniyet müdürlüğüne getirdi. bizi gören komiser "ulan bu ne hal" dedi. abi izin vermediler ki giyinelim dedik. tabi kim var kim yok karakolda hepsi bize kıs kıs gülüyor. Neyse aldılar bizi bir odaya, aramızda 18 den ufak olanlar vardı, ben daha yeni 18 olmuştum. polisler bize bakıyor, soruyor " ne işiniz vardı o apartmanda, napıyordunuz kimsiniz". Dedik "abi biz halı saha maçından geldik bir boktan haberimiz yok". Meğer o evde örgüt bağlantılı kişiler mi ne varmış feşmekan arada bizi de almışlar ama tabi bize de güvenmiyorlar. Telefonun başına geçirdiler sırayla, ailelerimizi arattılar gelsinler bizi alsınlar diye.
bi yarım saate herkesin annesi babası abisi dayısı geldi. La arkadaş bizim evden gelen kimse yok. Oradaki polis ne oldu, sen aramadın mı dedi, dedim aradım gelmeleri lazım. Tekrar ara dedi aradım. yarım saat sonra babam geldi aldı beni. Herifte tek milim mimik yok, kaskatı durmuş. normalde babamla arkadaş gibiyizdir, ondan çok az dayak yemişimdir. ama hiç o anki kadar korktuğumu hatırlamıyorum. Neyse tek kelime etmeden arabaya bindik, ben korkudan arka koltuğa binmiştim.
Araba evin önüne gelip, durmaya kalmadan ben arabadan atlayıp eve çıktım. Ev üç katlıydı, bizim dairede üçüncü kattaydı. Kapıya vuruyorum zili çalıyorum. ablam kapıyı açtı " bu ne hal ne oluyor neredesin sen" diye tuttu beni, ben onu önümden çekip direkt odama geçtim, kapıyı kitledim. Babam gelecek beni s.kecek kesin dedim. Babam o zamanlar 110 kilo civarında merdivenlerden o kadar sert çıkıyordu ki bina sallanıyordu. Ben bildiğim tüm duaları ediyordum. Babam eve girince bastı küfürleri " nerede o şerefsiz piç kurusu" vs.
Kapıya geldi zangır zangır kapıyı kırmaya çalışıyor. benim odamın penceresi bizim bahçeye bakıyordu ve demir filizleri vardı, ayrıyetten asma ağacı da oradan yukarı kadar uzanıyordu. o demir filizleriyle asmaya tutunarak o halde 3. kattan aşağı indim. Bu arada üzerimde halen don ve atlet var. Yan bahçeye atlayıp asılı olan çamaşırlardan bir pantolon ve tişört alıp yine 1 mayıs mahallesine gittim yürüyerek. Lan düşünüyorum bu adam neden bu kadar kızdı acaba, acaba bu don atlet halimi görünce benim fuhuş yaparken yakalandığımı mı sandı. Aklıma ilginç ilginç şeyler geliyor. Halbuki demiştim o gece gelmeyeceğimi ve maçım olduğunu.
Uzatmadan ben bir hafta eve gidemedim ve berduş gibi ortalıkta sürttüm. artık kokudan insanlar iki metre ötemden gidiyordu. Dayanamadım ve bir hafta sonra, gece evin sokağına geldim. eve girmeden önce, üst katta da teras var gece babam orada yatar. Oranın ışıkları yanana kadar bekledim. Yanınca zile bastım ve eve geldim. duşumu aldım temizlendim. Sabah oldu, babamın sesini duyuyorum salonda. kahvaltı filan hazırlanmış, annem çağırıyor sürekli kahvaltı hazır diye. ben ise odamda volta atıyorum nasıl çıkacacağım diye salona. Bir şekilde cesaret edip sofraya oturdum. öyle herkes konuşuyor tv izliyor, babam kahvaltısını yaptı ve çıktı şarkılar mırıldanarak gitti. O böyle bana hiçbir şey söylemeyince, yapmayınca şaşırdım. Anneme sordum niye bana bir şey demedi neden fırça kaymadı o gece beni öldürecekti dedim. Annem şunu dedi: "oğlum o senin yaptığına değil, gece gece uykusundan kaldırılmasına sinirlendi. Biliyorsun uykusu bölününce adam deliriyor". Evet adamın tüm garezi uykusunun bölünmesineymiş. Ben boşu boşuna bir hafta boyunca sokaklarda berduşluk etmişim. Babamın bu huyunu bilmiyor olmam tuhafıma gitmişti. Bense halen o uyurken bir bebek muamelesi yapıyorum ona. uyanıp da dellenmesin diye.
