Benim adim kirmizi kitabiyla tanistim orhan pamuk la, daha sonra kar, masumiyet müzesi derken en sevdigim yazarlardan biri oldu.
Dün gece yeni kitabini bir cirpida okudum. Aylardir elimden bir suru kitap geldi gecti hepsi yarim yarim hala duruyor, cok surukleyici olmasindan mi yoksa dertsiz tasasiz kafamdaki mutluluktan mi hemencecik okudum bilmiyorum ama gayet tadinda bitirilmis ve yazilmis.
kuvvetli,kararli bir babamiz olsun, bize neyi yapip neyi yapamayacagimizi soylesin isteriz. Niye? Neyi yapip neyi yapamayacagimiza, neyin ahlakli ve dogru, neyin ise gunah ve yanlis olduguna karar vermek zor oldugu icin mi? Yoksa suclu ve günahkar olmadigimizi isitmeye her zaman ihtiyac duydugumuz icin mi? Bir baba ihtiyaci her zaman mi vardir, yoksa, kafamiz karistigi, dünyamiz dagildigi, ruhumuz daraldigi vakit mi isteriz babayi?
