Hani uzun zaman önce sana dediklerimi hatırıyor musun ? Hatırla...
Demiştim ya insanlar bir daire çizmiş içlerine girmiş, içlerinde dönüp duruyorlar. Biz ise dairenin dışındayız. Ne yaptıklarının farkında olsalardı onlarda bu hallerine gülerdi. Şimdi bizde zamanla farkında olmadan o dairenin içine girdik ne yaptığımızıın farkında değiliz. Kim olduğumuz veya neler yaptığımız, neler yaşadığımız hiç umrumuzda olmaz oldu. Seni bilemem ama eski dostum benim gitme zamanı geldi istersen gel benimle, istersen gelme... umrumda değil...
Artık eskisi gibi olamamda yanında, zaten eskisi gibi değilsin sende... Kalabalık... Çok kalabalık artık etrafın sana ulaşamıyorum. ''Çok yorgunum, beni bekleme kaptan...''
Bakma öyle, gözlerimdeki yaş değil. Sadece Kalbim dile geldi gözlerim ona tercüman oluyor. Çok yakındasın fakat ben...ben sana uzağım. Olmam gereken yerdeyim belkide...
Şimdi beni tanıyamazsın zaten ilk gördüğünde de ben, ben değildim. Bir yabancıydı yanındad sana arkadaş olan. Ama artık bunların hiçbir önemi yok. Ne sen bendesin, ne de ben sende...
Giderken haber veremedim. Garip bir gidişti zaten bu, ben uzaklaşırken sende sadece baktın. Uzaktan uzağa gitmemi seyrettin. Ellerinde bağlı değildi niye müsade ettin gitmeme veya sende gelmedin.
Eski bir sözlük yazarıyım işte ne bakarsın böyle uzattığıma eski bir alışkanlık işte...
Zaten onu da beceremem adam akıllı ya atılırım sözlükten ya da 3 aylığına bir kafa izni...
Ne sen duyarsın beni ne de ben işitirim kalbimden süzülüp dilimden bir yakarışı...
Herşey öylesine değilmiş aslında. durup bir selam verebilirdin en azından. Ya da okula ilk geldiğim zamanlarda olduğu gibi sıcak bir sohbet ve çayınla içimi ısıtırdın. Şimdi ise yaklaşamıyorum sana veya sıcak bir kucaklaşma, eskisi gibi bir tebessüm bırakamıyorum sana. Gözlerinde ne anlatmak istiyordun ki bana, bari onu söyleyip öyle gitseydin. Bir sır bıraktın bana sadece, sadece ikimizin bildiği... Yıllar önce tanışmıştık , bugün çay içtik, yarın ise ikimizde yokuz...
Bende sana bir parça sır bıraktım. Bunu neden yaptım bilmiyorum. Sen diğerleri gibi değilsin. Sende kendimi gördüm ama şimdi gözlerimi açamıyorum, bir perde indi gözüme. Bakmaya taktim kalmadı. Zaman ne kadar çabuk geçiyor, yudumladığım çay bu kadar olamadı. Hiç yorulmadan, vazgeçmeden bana eşlik ederdin. Tatlı bir kavga vardı aramızda güçlü bir dostluğun eşiği olan bir çekişmeydi bu... Başımı kaldırdığımda kimseyi göremediğimde yanında yalnızca sen sabaha kadar bana yolumu gösterirdin. En karanlık sokaklardan beraber geçerdik pervasızca. Şimdi ne oldu da eskisi değiliz, bak şimdi o zifiri karanlıkta vazgeçti. Tamam da sen niye vazgeçtin.
SARILMAK; SADECE KUCAKLAŞMAKTAN iBARET BiR FiiL DEĞiLDiR...
UZAKLARDA DA OLSA YANINDAYMIŞSIN HiSSiNi VERMEKTiR. YALNIZ DEĞiLSiN SENiNLEYiM DiYE KALBE FISILDAMAKTIR...
