herşey yobazlıkla başlıyor. aleviliğinde aşırısı ve sünniliğinde aşırısı!
kafanızı bir etrafınıza çevirdiğinizde iyi yada kötü bü ilişkinin çok örneği vardır. elevi kız sunni çocuk, sunni kız alevi erkek. bir çoğu mutlu yada mutsuz sorunlar ilişkide değil aile akraba ilişkileri içindedir. yaşanmış gerçek ve her daim söylenen şu vardır 'alevi bir kız sunnilere gittiğinde rahat etmez ama sunnilerden alevi bir aileye kız geldiğinde rahat eder'.
çelişkiler içinde sürüp giden düşünceler biçimidir.
çarşaflı bir aileye kız verilmez soğuk bakılır ama sünni olsun geri kafalı olmasın atatürkçü olsun kız verilir. elevi bir kız almazlar çünki yıllardır kafalarında kurdukları sığ zihniyet vardır, ama alevi bir kız aldığında tanıdığında alevilerin nasıl bir insan ve kültüre sahip oldukları görüldüğünde '5 tane oğlum olsun alevilere veririm' derler.
tamam sen dersin ben sevdiğim insanla evleniyorum başımı yastığa onunla koyucağım gerisi benim için önemli değil. hayır arkadaşım öyle değil sen evlendiğinde kocamam bir kültürle evleniyorsun saklayamazsın gizleyemezsin.
bileceksin alevilerin hızır oruçları vardır, muharrem orucu vardır, cem evleri vardır. sen bileceksin ramazanda oruç tutarlar cuma günleri kutsaldır camiye giderler.
ve çaba göstericeksin evlenemesen de bu duvarları yıkacaksın ki bu nesilden sonrası bu tür sorunlarla karşılaşmasın, geri kafalı bir toplumda sığ zihniyetlerle uğraşıp durmasın. senin gibi onun gibi 'vay ben sevdimde niye almadım' demesin.
ve gerçeği bilin orta noktada buluşan bir düşünceniz yoksa ailelerin kafası hiç uyuşmadıysa ne kız alırsınız nede kız verirsiniz. yok ben kaçırım seviyorum dersen hiç bir zaman mutlu olamazsın!
