Hep klasikleşen şeyler üzerine ülke kaos içindeymiş gibi eskileri anlatmanın alemi yok.
Ben de hatırlıyorum o zamanları ve en başta "benim 3 tane kürt, 5 tane türk arkadaşım var" demek yerine "8 tane arkadaşım var" diyorduk.
Hep maddi şeyler üzerine yorumlar yapılıyor ancak, o zamanlar insanın değeri daha yüksekti, rahatlıkla "ben türk'üm" diyebiliyorduk. Okullarda andımız okunurken içimiz titriyordu, kendi ülkemizin statlarında istiklal marşımız yuhalanmıyordu, 19 mayıs'ı kutlarlar mı diye düşünmüyorduk sabahın köründe okula törene koşuyorduk.
Manevi yönden çok şeyler kaybettiğimizi şu yorumları okudukça o dönemde yaşamayan bile net bir şekilde anlayabilir.
