sana okumadığım, okumayı da düşünmediğim bir yazıyı bırakıyorum buraya.
kalbime saplanan bi cismin acısıyla uyandım. karşımda durmuş, elindeki kanlı bıçağı gösteriyordu bana. o bendim, evet bendim, korktum. etrafıma bakındım, kimse yoktu. odamdaydım. "al bunu." dedi. "al ve kalbine ikinci defa sapla." hayır, neden, olmaz diyemedim. aldım ve yeniden sapladım . bu sefer daha derine. ve bir kez daha. çok daha derine. bir kez daha yapacakken, "dur" dedi. durdum. "bunlar senin acıların. hiçbiri seni öldüremedi. ama dördüncü darbeyi alsaydın, ölecektin." dedi. şaşırdım. dördüncü darbenin ne olacağını merak ettim. sordum. "nedir dördüncü darbe?" durdu, gülümsedi. telefonumu aldı, ekran resmini gösterdi. babam vardı, ben yapmamıştım. anlamadım. eğer, dedi. "eğer bu adam giderse işte o zaman sen de ölürsün."
