olayın beklenenin ve olması gerekenin aksine sonuçlanmasıdır. ayrıca;
oturup düşünüyorum bazen, şu içinde bulunduğum anlamlı anlamsızlığı...çok garip bir şey bu.ya haddinden fazla mutluydum, ya da mutluluk ne demek onu bile bilmiyordum.ama şu gerçek ki yüzüm gülüyordu.annem bana öğretmişti, ''hadi yavrum mutlu ol, gül'' derdi.gülmeyi öğrendiğim gibi sevmeyi de annemden öğrenmiştim.ama bir terslik var bu işte.bu sevgi, sana beslediklerim diğerine göre çok farklı.ya benim bu zamana kadar hissettiklerim aşk değildi ya da sen benim saklı duygularımı ortaya çıkarttın.ilk kez bu kadar heyecanlanıyordum, ilk kez bakışlarım anlam kazanıyor, ilk kez tuttuğum elden sıcaklık hissediyordum.ne garip bir şeydi bu, direkt içime işliyordun.günler kısalmıştı sen varken, sana daha çabuk günaydın sevgilim diyebilmek için.günüm erken başladığı için çok fazla zamanım oluyordu düşünmek için.senin için daha fazla neler yapabilirim diye.önceleri ''ben aşık olmam'' diyen ben, artık aşık olduğuma inanıyordum.önceleri aşkı utanılacak bir şeymiş gibi gören ben artık onunla gurur duyuyor, onu bir bebek misali sakınıyordum dış dünyadan.ne oluyordu bana?niye ağlıyorum ki şimdi dedim defalarca.gözden akan tek bir damla yaş kavramının değerini kavramıştım artık.birçok şeyi öğrendiğim gibi ağlamayı da öğrenmiştim.önceleri ağlamayı utanılacak bir şey olarak zannederdim.toplum hep öyle yansıtırdı çünkü.hele erkeğin ağlaması dünyanın sonu sanırdım.ama aşk uğruna dökülen gözyaşının ne kadar gurur duyulacak bir şey olduğunu anlıyorum artık.bakıyorum geçmişe; senin uğruna yaptıklarıma, çabalarıma, fedakarlıklarıma, verdiğim ödünlere... bunca şey bir anda feda edilebiliyorsa sanırım bana da ağlamaktan başka bir şey düşmüyordu.ama hep cimri oldum gözyaşı konusunda hüngür hüngür ağlıcak değilim aynı emzik isteyen bir bebek ya da oyuncak isteyen nazlı bir kız çocuğu gibi.benim gözyaşlarım ürkek ama bir o kadar da değerli olmalı.artık o tek bir damla gözyaşı bile süzülmüyor gözlerimden.önceleri artık gözyaşımın kalmadığını zannederdim.ama sonra fark ettim ki o gözyaşlarının akması için umut lazımmış.umutlar bir anda tükenince ne gözyaşı kalırmış ne de gözyaşının doğduğu yer olan duygular.bazıları nefret ettiğimi düşünür.oysa ki niye nefret edeyim ki ben? beni benden çok sevmediğin için mi yoksa gözyaşlarını kullanırken benim aksine cömert olduğun için mi?benden artık tek bir damla gözyaşı bile düşüremiyorasan sanırım artık bazı şeyler bitmiş demektir.bazı şeylerin her şey demek olduğunu bildiğin gibi senden nefret etmediğimi de bil.sen nefret edilecek kadar değerli değilsin benim için artık.benim için artık her şey yeniden başlıyor.biliyor musun aşık bile oldum sanırım.o şu an bilmiyor ama eninde sonunda öğrenicek.ben artık daha güçlü, daha dayanıklı,daha cesurum.inanıyorum bu sefer her şey daha güzel olacak.sevdiğim kadar sevilecem de.döktüğüm gözyaşlarıyla yine gurur duyucam.ama yine üzülürsem bir daha nah severim ben...
