Üstümdeki yazara kısaca bir cevap verecek olursam,
Bu konularda yazılmış en güzel iki kitap osman karatay'ın türklerin kökeni ve bey ile büyücü kitapları.
Turani dillerin dışında türkçeyi etkileyen diller ile ilişkiler bazı araştırmacılarca "bütün dillerin tek bir ana dilden türemiş olması" tezine dayandırılıyor ki bana mantıklı geliyor. Mesela türkçe dok-unmak, ingilizcedeki touch, latince doccuo... gibi gibi.. ingilizce me, rusça moy, türkçe men (ben)... dilden dile kültürel kelimelerin geçişi olur ama zamir ve fiil geçmez. çok örneği var böyle. Bunları nasıl anlamlandırırız kitaplarca açıklamaları var.. bence en mantıklısı ortak dil.
Farsça ile iyelik eki durumu da kısaca şöyle denebilir. Bu konuda akademik makaleler de var. iyelik eki hint-avrupa dil ailesine tamamen ters bir durum. Farsça dışında ne irani dillerde, ne de diğer hint avrupa dillerinde bu iyelik eki bulunmaz. iyelik eki, turani dillerin ayırıcı bir özelliğidir. Soğdça'yı incelediğimizde de buna rastlayamayız. Eski farsça'da bile yoktur.
Bu bağlamda, farsça'nın turani dillerden (özellikle yakın ilişkide bulunduğu türkçe'den) etkilendiği kesindir.
Yine de çok üstün körü oldu tabiki de, birlikteki arkadaşların türk dili üstüne de çalışmalar yapacağını düşünmekteyim. Zevkle okuruz.
