Biz; uzlaşma kültürümüzü, hoşgörü ve tolerans değerlerimizi; aradığımız hakkı ararken uygulanan yöntemlerdeki kusursuzluğumuzu; kendimiz için istediklerimizi, yaşadığımız topraklardaki herkes için isteme inceliğimizi; geleceğimiz olan çocuklarımıza duyduğumuz sınırsız sorumluluğumuzun bilincini; vicdani sorumluluklarımızı; doğru ile yanlışı ayırırken uygulamamız gereken sağduyu dengemizi; karar verirken kalbimizde ışıldayan adalet çağrısını, bir arada olabilme, birlikte düşünebilme kabiliyetimizi; toplum olma bilincimizi; eleştiriden muhalefete kadar olan düşünce silsilesinde, yapıcı olabilme yeteneklerimizi; sorunu krize sokmadan önce gösterdiğimiz sabır ve barışçıl tavırlarımızı; hırslarımızın esiri olmamak için kendimizle yaptığımız mücadeleyi; birbirimizi sevmeyi ve desteklemeyi; birbirimiz hakkında dedikodu yapıp kötülük düşünmek yerine iyiliği seçmeyi; her zaman kendimizi haklı görmemeyi, karşımızdakine hak vererek düşünmeye başlamayı, tüm bunların yanında zaten topu topu bunlardan oluşan insanlığımızı da çöpe attık.
