dostluk kavramı insanın sığındığı var olduğundan beri en sevdiği kavramdır. insan arkadaş olur kardeş olur eş olur akraba olur ama dost olmak isminin hakkını vermek zordur. bir dostluğu elde etmek için aylar yıllar zamanlar anılar bir ömür verilir. bir dosta bir ömür feda edilir. tüm bunları göze alıp bir kişiyi dost edinmek o dostu sahiplenmek güzeldir. dost dediğin zor zamanda yanında olan elini tutan tuttuğu zaman bırakmayandır. bugüne kadar elinizi tutana dost demek yerine yüreğinize dokunana dost demeyi tercih etseydik belki gidenlerin hiçbiri gitmeyecekti.
insan sevgili yaparken bile önce o insanın dostluğuna bakmalı ki şahsen en önemlisi budur. dost olan her şey olur. bir kadından dost oluyorsa anne olur arkadaş olur eş olur sevgili olur erkek içinde aynı şeyler geçerli. dostuluğun değeri illa kaybedilince anlanan bir kurummuş gibi oldu. her giden kıymetli midir bilinmez ama dosttu kaybetmek acıdır. dostun gerçekten ölmesi belki insanı üzer kalbinde bir matem oluşturur fakat yaşarken en kıymetliyi öldürmek herhalde insan için en zor olanıdır. zor günlerin kurtarıcı bir ömrün savunucusu yol arkadaşı olanı yolda bırakmak ya da yolda bırakılmak acı..insan elindekinin kıymetini kaybetmekle anlayacaksa kazanmanın tadı sadece bir ego tatmini gibi duruyor. bu da samimiyetsizlik olarak gözüküyor. kaybedilen her dost ömürden giden bir parça gibi. en kıymetli dost seni kaybetmek bir acının başlangıcı gibi sonsuz bir matemin kapanışıdır. dostluğunun anıları ömrüm boyunca baş ucumun en değerli kitabı gibi yanımda olsa da bir daha açıp okumayacak kadar beni korkak edecek. sevgili dost bir gün geri dönmek istersen kapım sana açık demeyi çok isterdim ama sen giderken tüm kapıları söktün. ey dost severler dostuna değer verenler. dostunuzu sevin kıymet verin gidecek olsa bile evinizin en güzel köşesinde bulunacak bir tablo gibi saklayın. dostlar gitse bile aslında hiç gitmezler. evet.
