Her an, sana baba diyene veya diyecek olanı düşünmek, hatta daha ileriye giderek vehme kapılmaktır.
Sabahın köründe yola çıkmak zorunda kalıp, Bir gün okulun kapısına götüremediğinde, "Şimdi tantanları geçiyordur; şimdi devlet karayolunun ışıklarındadır; şimdi baktı mı acaba soluna sağına, sonra yeniden soluna...." diye düşündüğün, ne düşünmesi aklından çıkaramadığındır.
Baba olmak, sonsuz endişelenme yetisine ulaşmaktır.
