Asla bilemeyeceğim. Bundan bir hafta sonra nerede olacağımı bile... benliğime çizilmiş çepeçevre sınırlar ve doğduğum anda bağlandığım kazıklardan kurtulamıyorum. Bir şey yapmak için en küçük bir istek duymuyorum. Hep çok kontrollü olduğumu söylerlerdi. O kontrolü bir kez yitirirsem dengemi bir daha kuramayacağımı biliyordum çünkü. Her şey benim planlarım dahilinde gerçekleşiyordu, bir an bile bırakmıyordum kendimi. Bir gün elimden kaçacaklarını sezerek sımsıkı tutuyordum ipleri. Geciktirdim ama ne farkeder? Gelmesini korkarak beklediğim zamandayım şimdi. Zaman öyle yavaş akıyormuş ki burada... Dondurulmuş bir jelin içinden bakıyor gibi hissediyorum dünyaya, erimesini bekliyorum. Zaman isterse geçerken beni de götürsün ama eski hızına dönsün istiyorum. Kıyıya vurmuş bir deniz canlısı gibiyim. Yine kendime itiraf ediyorum, kontrolü kaybettim. Şimdi uzakta bir köşeden dağılışımı izliyorum. Bazen kendime gülüyorum, bu kadar çabuk dağılabilecek bir şeymişsin işte diyorum. Yorgunum. Sanıyordum ki beklediğim insan gelince bir daha böyle olmayacak. Bir daha yorulmayacağım, bir daha... Kötü olan her şeyden uzak tutacak sanıyordum beni. Sevmek hakkında bir şey bilmeyen o geçmişteki halime dönüp bakmak istemiyorum. Sevgim benim kadar bencil değil ve o insana duyduğum sevgi artık benden ayrı bir organizma gibi. Sevgim ve ben aynı bedende değiliz, kendimle çelişkideyim daima. Bencilliğimle mücadeledeyim. Kazanan sen olacaksın oysa burada. Sonunda sevgim de ben de kaybolacağız. Karanlıkta bir kıvılcım gibi, bir anlık varlığımız. Dilerim ki önünü görebilirsin bu bir anlık aydınlıkta... Oysa bu itiraf kendimeydi, canım. Bilmiyorum, bir yanım kolaya kaçtığımı ve hayal dünyasında yaşadığımı söylüyor. Abartıyorum her şeyi, kendimi çok abartıyorum. Bir yanım konuşmuyor benimle. Sessiz ve soğuk bir yerde, içimde öyle bir yerde bekliyor. Ne zaman oraya dokunsam zihnimle, düşüyorum ve üşüyorum. Asıl soruna bakmamak için çok uğraştım ama o gözlerini bana dikmiş bakarken artık görmezden gelemem. Yoksa gözlerini dikmiş bakan Tanrı mı, bilmiyorum. inanmak istemiyorum ve inanmadığımı söylüyorum kendime. Ya inanıyorsam? Ya inanmıyorsam gerçekten ama yanılıyorsam? Ya yanılmıyorsam... Belki bu daha kötü tüm ihtimallerden. Asla bilemeyeceğim
