nitelik ve nicelik ayrımını ifşaa eden farklar silsilesidir. dinci, kimin "dindar" olup olmadığının hükmünü verecek kadar kendisini tanrılaştırır; dindar, ait olduğu dini kalbinde yaşar, sesini çıkarmaz.
misal; sözlükteki "müslümanım ben" diye göze batmakta olan bir yazarın esasen ne haltlar yediğini, harama bakmıyorum diyerek haram yiyen bir siyasi partiyi "dindar onlar" diyerek savunuşunu, türbanın gerekliliğine dem vurup bilgisayarında envai çeşit porno biriktirmiş olmasını ya da götünü kurtaran, o dini halen uygulayabilmesini sağlamış atatürk ve silah arkadaşlarına bok atmaya çalışmasını acıyarak izlersiniz.
ama dindar olan bünye, musevi, hıristiyan, müslüman ve hatta ateist ayrımı yapmaz, diğer örnekteki çakma versiyon gibi kendisinden ait olmayan herşeye hakaret etmez, hazım sahibidir. her şeyden öte, dinini orijinalindeki gibi "hoşgörü" çapında yaşar, görür, bilir, gerektiği zaman susar. zıvanadan çıkıp, türlü kelime oyunuyla hakaretvari aksiyonlara kahraman olup salya akıtmaz. çünkü kalben inanmış, sadece inandığı için bunu yaşamaktadır.
mevlana'nın "ne olursan ol gel" sözünü "mevlana islamı anlayamamış" diye yorumlayan aptal dinci versiyonları olduğu gibi onu alkışlayan idrak yoksunu 47 kromozom sahibi dandik yandaşları da vardır.
esas olan, kişinin bildiğini ruhunun derinliklerindeki samimiyetle, sadece inandığı yaratıcıyla yaşamasıdır.
bunu yapmayanları teşhis edip çeşitli şekillerde boş olan şişelerine tıpa takmak hiç de zor değildir ve onlar için mevcut kanı da şu şekildedir;
