1878'de rus ordusu ayastefanos'a gelince abdülhamit'in kıbrıs'ı ingilizlere "kiralamasını" doğru bulan zihniyetten farklıdır.
bakın yukarıda görüyorsunuz. abdülhamit'in sıkışınca kıbrıs'ı ingilizlere vermek dışında bir çaresi kalmadığını bin dereden su getirerek anlatmaya çalışıyorlar. fakat nedense aynı hoşgörüyü ismet paşa'ya göstermiyorlar!.. sebep? (bkz: şark kini kinlerin en habis soyudur).
üstelik aradaki farklar da muazzam!.. bir kere kıbrıs osmanlı hakimiyetinde bir topraktı. fakat 12 adalar osmanlı hakimiyetinde olmadığı gibi geri almamızı sağlayacak bir donanmamız da yoktu. ikincisi lozan esnasında istanbul ve boğazlar da işgal altındaydı. üçüncüsü atamız bin güçlükle son bir ordu çıkarıp, zafer kazanabilmişti. eldeki orduyla ingilizleri, italyanları filan yenmesi mümkün değildi.
oysa 1878 savaşında osmanlı yenilmiş de olsa elinde hala geniş topraklar, insan kaynağı ve dolu silah depoları vardı.
eksik olan, başta sarayından dışarı çıkmaya yüreği yeten bir liderin olmamasıydı...
