Geçen hafta sinemada izlediğim ve filmi izleyecek olanların da sinemada izlemesini öngördüğüm film.
Sinemada izlendiği halde, salonu terk edenlerin sayısının epeyce fazla olduğunu söylemek isterim. Hatta salonu terk edenlerden birinin 'keşke kardeşim benim'e gitseydik' lafını bile duydum.
Filme gelirsek;
Salondakilerin aksine çokça beğendiğim, gerek görüntü yönetmenliği, gerek yılların bize kazandırdığı oyuncuların büründükleri rolleri bakımından üst seviyede olup, içimi soğutan ilk film olmaya hak kazandı bu film.
"Rüzgarın sesini duyuyor musun baba? Annem, rüzgarla ilgili ne söylerdi, hatırlıyor musun? Rüzgar, güçlü kökleri olan bir ağacı yenemez." Repliği ise aklımda kalacak olan replikler arasında yerini aldı.
