insanlar nasıl giyinirse giyinsin, nasıl görünmeye çabalarsa çabalasın çocukturlar, egoları zayıftır neden zayıftır çünkü korkmaktan vazgeçemezler herkes sevgiyi arzular ama kimse sevginin bir eşantiyondan farksız olduğunu kabul etmezler modern zamanlarda. eşyalar isteriz bizi ''göstergelere'' boğsun diye ve o eşyalarla toplumun bir üyesi olmak için kıvranırız, statülere taparız. sonunda geriye baktığımızda insanın içindeki karanlığı dolduracağına umduğumuz o tonlarca metanın aslında içimizdeki girdapta boğuldunu görürüz o gün geldiğin de ise belki izbe bir hastane odasında veyahut kalabalıklar arasında usulca köşesine çekilmiş ve ölümü bekleyenlerden oluruz. o girdap ki kimisi için cennetten kovulduğu için kimisi için istençlerden ötürüdür. sonuçta o girdabı dolduracak olan tek şeyi unuturuz o şey bel ki hollywood klişesi gibi gelebilir ama sadece ''sevgiden'' ibarettir. unutmamak lazım sevilmek istiyorsa bir insan erich fromm'un dediği gibi sevmeyi bilmelidir.
