Din denen şeyin varlık sebebi, zenginlerin zenginliğini koruyan bir dünya kurmaktır.
Bütün o "sabır, sınav, şükür, kanaat, cennette kralsın" safsataları hep fakir kitleleri uyuşturup, ne kendi fakirliklerini sorgulamak, ne zenginin malına göz dikmelerini önlemek içindir.
Birilerinin dünyada Karun gibi yaşamasını "allah o kişiyi böyle sınıyor" gibi akla hayale gelemeyecek mallıklarla onaylarlar.
Kendisinin kuru ekmeğe talim etmesini de kendi sınavı olarak görür.
Bütün bunların öteki dünyada düzeleceğini, eşitleneceğini düşünür.
Hiç demez, öbür dünyada her şeyi adaletli yapabilecek kudrette bir tanrı bu dünyada niye yapmaz diye.
Hiç düşünmez, "ulan bu dünyada zengin olan cenneti zaten bu dünyada yaşıyor" diye.
Üstelik bu dünyada zengin olanın öteki tarafta illa cehenneme gideceği diye bir şey de olmadığını aklına getirmez.
Tam aksine bu dünyada zengin olanın, öbür tarafta cennete gitme olasılığı kendisinden çok daha fazladır.
Örneğin 5 çocuk okutur. 10 fakire yardım eder, 10 kere hacca gider, fakir birinden çok daha kolay sevap işleme olanağına sahiptir.
E ne oldu şimdi şükürcü fakir.
Bak zengin bu dünyada cenneti yaşayıp öbür dünyada da en kral yere gitti.
