“pek sevimli idi de. gülümseme dudaklarından düşmezdi; hatır almak, gönül yapmak, neşe vermek, hayatı kaygusuz göstermek için yaratılmıştı sanki!” bu satırları refik halid, asaf halet çelebi için yazmış. bir insanın ardından böyle söz ettirebilmesi muazzam bir şey. tanışsak seveceğimiz biriymiş sanki, ama yaşarken de kadri bilinmemiş.
